Anouk, bedankt voor je muziek

 

Ik schrijf een berichtje voor Anouk. Anouk? Ja De Anouk. Ik zal eerlijk zijn, ik was niet echt een fan van haar muziek. Natuurlijk heb ik wel eens hard meegezongen op Nobody’s Wife, maar dat is heerlijk na een mislukte relatie of een break-up.

Sinds een aantal jaren ben ik ademcoach. Het ademen is zo krachtig. Of het nu gaat om trauma’s, PTSS, een burn-out of systemisch coachen, ik ben dankbaar en onder de indruk wat de adem voor iemand kan betekenen. Maar hoe mooi de adem ook is, het is belangrijk dat je naar iemand toe gaat die weet waar hij/zij het over heeft. En ook belangrijk dat daar waar geademd wordt, de ruimte oké voelt en vertrouwd en veilig is om te ademen. Maar ook de muziek is op dat moment een belangrijke tool. Uren ben ik bezig geweest op Spotify om playlists samen te stellen die passen bij de ademsessies.

En daar komt Anouk in beeld. Spring On A Winter’s Day. De melodie, Anouk haar stem, maar ook de tekst. Elke keer zo mooi om te zien wat dit nummer doet met iemand die aan het ademen is.

Wat ons leven vandaag ook zal brengen
We kunnen altijd lente hebben, zelfs op een winterdag
Maak het verleden ongedaan met zon en licht

Gisteravond was ik aanwezig bij haar concert. Wat een top wijf.. ja, van Anouk mag je dat zeggen. Ze was helemaal kapot van de 2 avonden daarvoor, had last van haar astma en toch zette ze de hele Ziggo dome op zijn kop. Wat een stem en wat nam ze ons intens mee in de achtergrond van haar nummers. Een vrouw, een moeder, een dochter, een gekwetst deel, een ex, een trauma deel en natuurlijk de vrouw wie ze nu is. Ik ben fan van Anouk!

Met tranen in mijn ogen heb ik tijdens het concert het nummer I Don’t wanna Hurt toegevoegd aan de playlist adem. De band tussen een moeder een dochter.

Anouk. Ik ben je zo dankbaar voor je prachtige muziek. Ik bedank je als vrouw, dochter, moeder, trauma deel, ademcoach en zoveel delen meer die worden geraakt door jouw teksten en muziek.